این بیست و پنجمین پست این وبلاگه

و فردا برای بیست و پنجمین بار خورشید از پشت کوه‌ها باز سرک میکشه تا بسوزونه زمین و زمان رو

اما تو دیگه توی این دنیا نیستی تا درد بکشی و بی‌صدا اشک بریزی

از تنهایی نترس

و آروم بخواب ...